du mėnesiai šiąnakt. šiąpus anapus jaukiau.

ten nieko nėra.

"Pusiausvyra - žemiausios energijos būsena. Juo žemiau atsiduri, tuo didesnė tavo pusiausvyra. O juk žmonės taip siekia pusiausvyros, vadinas, smunka dar žemiau. Į dar gilesnę duobę, į dar gilesnę pusiausvyrą. Nėra kelio aukštyn, visi keliai veda tik žemyn."

(bet ne apie tai norėjau kalbėti)

Το σώμα μου είναι εδώ, στη Θεσσαλονίκη, αλλά η καρδιά – στο Βίλνιους. Δεν μπορώ να γυρήσω τώρα, αγαπητέ μου φίλε. Φίλε, που είσαι στον άλλο κόσμο.

Κάθομαι στο μπαλκόνι, τα μάτια μου κοιτάζουν στον μαύρο ουρανό, αλλά δεν βλεπούν τίποτα – ούτε ενα αστέρι, κοιτάζω στον εαυτό μου, στη μεγάλη κενότητα της καρδιάς μου, βλέπω εκεί τα μάτια του λύκου, τόσο γνωστά, τόσο γνωστά... σαν μάτια του καλύτερου μου φίλου.

«Θα είμαι μαζί σου για πάντα.» - είχες πει για μένα.
«Για πάντα, για πάντα...» - λέει ο ύχος στο κεφάλι μου.

Τα φώτα του Βίλνιους απ’το παράθυρο του αεροπλάνου είναι σαν το φως κεριών στο νεκροταφείο την νύχτα.

ir tu, žioge, nebijojai?

tas molis, kuriame tu guli

į parankę

ar prisimeni aną žvakių jūrą? tada, kai sutemo ir pakilo rūkas, vos vos lynojo

kokią pasaką tu parašytum?

jei kas paklaustų, ko labiausiai ilgu, sakyčiau: penktadienio vakarų ir sekmadienio popiečių.