Siauliu leidykla isleido puikia knyga "Stebuklo galia". Dekoju uz pagalba, bendradarbiavima.

Mano Knygos svetaine
www.dekrachtvanhetwonder.com
Yra lietuviska skiltis, kur knygos santrauka.

Dit gebeurde in een stad in Nederland. Dit kon in elk gewoon gezin gebeuren. Af en toe komen er slechte dagen als vanuit een blauwe hemel naar je toe. Het is zoals het Nederlandse weer tijdens de lente. De hele dag schijnt de zon en opeens steekt er een frisse wind op en gaat het pijpestelen regenen. Je bent op die narigheid niet voorbereid. Zo ontstond er in mijn leven kort na mijn verloving een soort tsunami. Zo hebben we ons lot ervaren.
De hele stad sliep allang. Het was een gewone vrijdag in 2017. De zomer was net begonnen. Midden in de nacht rinkelde de mobieltje van mijn partner Sigran. Daarmee begon mijn en mijn zoons marathon in de Nederlandse ziekenhuismolen.
Mijn vriend is een zachtaardige man van Sri Lankese afkomst. Hij keek altijd verleidelijk naar me, alsof ik zijn geisha ben, maar die nacht niet. Met een bijna agressief gebaar deed hij het licht van de slaapkamer aan. Ik schrok wakker. Zijn Aziatische ogen zagen er groot en rond als Europese ogen uit. Sigran zag er maar gek uit. Zijn gezicht had een onbekende rare uitdrukking die ik niet eerder had gezien. Hij rende door de kamer en met een stem als van metaal zei hij hardop: ‘We moeten naar het ziekenhuis. Julius geeft een hersensbloeding gehad. Hij is op de reanimatieafdeling.’
Alsof er kokend water op mijn naakte lijf werd gegoten sprong ik op uit het bed. Op dat moment verplaatste mijn hart zich naar mijn keel. De vloer van onze kamer leek te zijn verdwenen. Ik viel ik een diep, zwart, onbekend gat, voelde een vreselijke angst en werd gegrepen door een enorme paniek. Mijn zoon is pas 26 jaar oud. Nog een heel leven staat voor hem open. Hij moet leven! Hij moet leven! Oh God, houd hem in het leven!

hoofdstuk 1

'Als mijn ogen Gods ramen zijn
Ben jij de mooiste.'

Van mijn rijke man rende ik weg; weg uit mijn luxe leven. Weg van het huis met de prachtige tuin, waar de vijver in de zon schitterde, met waterlelies en gouden vissen erin. Alles liet ik achter. Bert heette mijn man en hij werkte op een booreiland in de Noordzee. Het is al weer dertien jaar geleden. Een diepe teleurstelling overrompelde me. Ik woog nog maar vijfenveertig kilo en kon niet meer werken. Mijn dochter Orinta was zestien. Haar aleereerste liefde onweek ze niet. Orinta was tot over de oren verliefd op Peter, een dorpsjongen. Maar ze schaamde zich voor me. Ik lag ziek in bed; kon door mijn depressie niet meer werken. Daarvoor werkte ik voltijds als administratief medewerkster. Mijn zoon Julius was toen tien jaar oud. Hij probeerde best van te maken: leerde goed, sporte judo, genoot met skeetboord. Zijn passie was ook Engelse taal.

neleidžiu sau eiti link tavęs
tu kvėpuoji mano esaty
paradoksalu – viskas kas šventa
nubraukta vienu ypu
esi pavogęs mano mintis
nepykstu nesiilgiu nes gyveni
ten kur plaka kur skauda
kur tyliu – ten mes
visur mes – tarsi prakeiksmas
salstelėjęs skaudulys
ne valandai ne metams
kas sekundę neleidžiu
sau eiti link tavęs

neleidziu sau eiti link taves
tu kvepuoji mano esaty
paradoksalu- viskas kas sventa
nubraukta vienu ypu
esi pavoges mano mintis
nepykstu nesiilgiu nes gyveni
ten kur plaka kur skauda
kur tyliu - ten mes
visur mes -  tarsi prakeiksmas
salstelejes skaudulys
ne valandai ne metams
kas sekunde neleidziu
sau eiti link taves

nelaidziu sau
eiti link taves
paradoksalu
tu kvepuoji
mano esaty
net jeigu
viskas kas sventa
nubraukta
vienu ypu
esi pavoges mano mintis
nepykstu

amzinybeje
pasimatysime
busiu veju
suraski mane
jeigu uzstrigsi
parasiuta atsiusiu
susitikime kai
veju busiu

snaigeje isikuniju
nusileidziu ant tavo
siltu minciu ne man
skirtu
isikuniju zuvedra
pakylu auksciu
tavo mano ego
isikuniju i tave
pasilieku

kai vėjui parduodi
snaigių pūgą
kai įsimyli tylą
kai lieki pabūti
žuvėdra virš jūros
nors minutei
nors sekundei
nors akies mirksniui
...