Kościelne wieże na błękitnego nieba tle,
Daleki horyzont, ginący w gęstej mgle...
Mnóstwo obrazów w swym schowku pamięć ma,
Co wypływają nagle z naszej wyobraźni dna.
Dawno zapomnianego uśmiechu cień,
Mile spędzony w dalekim dzieciństwie dzień...
W zakamarkach pamięci wszystko swe miejsce ma,
Chociaż świadomość nigdy z tego sprawy nie zda.
Iskrzącego się śniegu i ślubnej sukni biel,
Kruczego skrzydła i długiej nocy czerń...
Ciepłe spojrzenie oczu dawno zapomnianych-
Wypływa z głębin pamięci niezbadanych.
Ogromny wymiar nasza pamięć ma.
Choć w zapomnienia otchłań leci, co się da;
Cichy zakątek pamięci jest w każdym z nas.
W nim się zmieszcza życie i jest bezsilny czas.